جانگ شین گو❤زیور آلات شخصی کره ای

جانگ شین گو، زیورآلات شخصی کره ای

اصطلاح "جانگ شین گو" (jangsingu) برمی گردد به اشیاء مختلفی که به قصد تزئینات در قدیم استفاده میشد. در کره، هدف اصلی استفاده از این زیورالات تنها زیباتر جلوه دادن خود نبود بلکه از آن ها برای خوش شانسی و دور کردن شیاطین نیز استفاده می کردند. همچنین این زیورآلات نمادی از چهره و حالت اجتماعی استفاده کنندگان بودند. قدمت آن ها نیز به زمان های خیلی قدیم برمی گردد.

هانبوکی که با آویزه هایی تزیین شده است

نوریگه (Norigae) - یک وسیله تزیینی مخصوص هانبوک

در بین بقایای تاریخی که قدمت آن به عصر حجر برمی گردد یشم لوله شکل و گردنبندهای ساخته شده از استخوان حیوانات و همچنین آثار متعددی از دوره ی سه پادشاهی، شامل زیورآلات ساخته شده از طلا، نقره و برنز طلایی پیدا شده است.

بیشترین زیورآلات، زیورآلات پشت سر، گردنبند، گوشواره، دستبند، کلاه درباری و حلقه و گل سر و تزئیناتی برای روی لباس در قسمت قفسه سینه بود. گیره سرها و شانه های ابتدایی از استخوان حیوانات ساخته میشد که بعضی از آنها به دوران ما قبل تاریخ برمی گردد.

اشیاء تزئینی مو در قرن های 3 و 4 ظریف تر و پر زرق و برق تر بودند و شامل شانه ها، گیره های میله ای و قفل هایی که موها را با هم نگه میدارد میشدند. شانه های کشف شده در کنار قبرهای قدیمی پادشاهان شیلا، از چوب رنگ شده و دندان های دراز و باریک ساخته شده بودند. یک سنجاق سر در کنار مقبره پادشاه (muryeongموریونگ ( از بکجه کشف شد که شبیه یک پرنده زیباست که روی سرش 3 شاخه هست که مانند دُم موّاج یک پرنده است.

سنجاق سرهای دوره ی گوریو در جزئیاتظریف تر و بدیع تر هستند و سر یک خروس و یا سر یک ققنوس چینی در قسمت سر این گیره حکاکی شده است. یکی دیگر از اشیاء سلسه گوریو گیره ای زینتی برای موهای پیچ خورده بود که توسط مردها استفاده میشده تا موهای پیچ خورده آن ها را نگه دارد.

در طول سلسله چوسان (1910-1392) سیاست مداران حد و حدودی برای استفاده از این زیورآلات مشخص کردند. استفاده بیش از حد از طلا و نقره از ارزش و کیفیت هنرمندانه زیورآلات ساخته شده در این دوره کاست. در نتیجه ساخت زیورآلاتی که جنسی غیر از طلا و نقره داشتند شکوفا شد و بطور گسترده گسترش یافت.

در طول دوره ی چوسان استفاده از گیره موهای میله ای به شدت محدود شده بود. بانوان دربار و بانوان اشراف زاده از سنجاق های میله ای از جنس طلا، نقره، مروارید، یشم و مرجان استفاده میکردند در حالیکه عوام به استفاده از نوع چوبی، آلیاژی از نیکل و یا نوعی از فلز برنج محدود شده بودند.

شکل سر سنجاق های میله ای بر اساس وضعیت جامعه متفاوت بودند. ملکه و بانوان دربار از سنجاق هایی به شکل اژدها و یا ققنوس چینی استفاده می کردند در حالیکه زنان عام فقط اجازه داشتند از سنجاق هایی به شکل دشت و قارچ ها استفاده کنند! شکل و جنس این گیره ها براساس تغییر فصل ها عوض میشد. چندین طرح جدید گیره های مجلسی شامل چُپ جی( (cheopji و تُلجام (tteoljam) مانند روبان مو در طول دوره ی چوسان پدیدار شد.

چُپ جی یک نوع گیره هست که زنان با لباس های مجلسی خود می پوشیدند تا زیباتر جلوه کنند. طرح آن ققنوس و یا قورباغه بود. طرح ققنوس منحصرا برای ملکه بود و طرح قورباغه برای عوام بود.

تُلجام توسط بانوان اشراف زاده در جشن ها و مناسبت های خاص استفاده میشد و در طرح های دایره، مربع، پروانه و طرح های متنوع دیگر ظاهر میشد و قطعات آن با مروارید و جواهرات گرانبهای دیگر تزئین میشد.

گل داودی، نیلوفر آبی، شکوفه های زردآلو و پروانه طرح های معروف و رایجی بودند. دُن گی (Deonggi)، روبان مو، یک قسمتی از منبت کاری (با طلا) لباس که برای نگه داشتن موی بافته شده بانوان استفاده میشد. این روبان ها شکل ها و سایز های مختلفی داشتند. در بین این زیورآلات، کره ای ها براساس سنت، علاقه داشتند از گوشواره استفاده کنند و آن ها از ما قبل تاریخ از گوشواره استفاده می کردند و در طول تاریخ گوشواره ها متنوع تر شدند و با جزئیات بیشتری شکل گرفتند. آن ها از استخوان حیوانات و یا یشم منحنی شکل ساخته میشدند.

عتیقه های به جا مانده از دوران باستان به طور واضح نشان می دهند که حتی در دوره های اولیه، گوشواره های کره ای شکل های بسیار متنوعی داشتند و جالب است بدانید که در دوران سه پادشاهی هم زنان و هم مردان از گوشواره استفاده می کردند. گوشواره های آن زمان را می توان براساس شکلشان به سه دسته تقسیم کرد:

گوشواره هایی به شکل یک حلقه ساده

گوشواره هایی که یک حلقه متصل به یک پایه بود

گوشواره هایی چند حلقه ای با تزئینات زیاد

گوشواره ها از جنس طلا، نقره و برنز طلایی بودند و رایج ترین آن طلا بود.

در میان عتیقه های دوره ی گوریو، گوشواره هایی از طلای خالص یافت شده. بعضی از آن ها طرح بسیار ساده ای داشتند مثلا سه حلقه ی به هم متصل درحالیکه بعضی دیگر با مهره های گرد تزئین شده بودند.

با این که استفاده از گوشواره در دوره ی چوسان رایج نبود اما در این دوره انقلابی در راه استفاده از گوشواره بوجود آمد. تا آن زمان گوشواره ها با پرس کردن گوش یک نفر و جا دادن محافظ پوشیده میشد اما امروزه این امکان وجود داره که به راحتی آن ها را به گوش قلاب کنیم.

گاهی اوقات منگوله های پنج رنگ برای تزئین این گوشواره ها استفاده میشد. این نوع از گوشواره ها برای مجالس استفاده میشد و نه هر جای دیگر.